Jak to się zaczęło?

Cofnijmy się do roku 1758. Syn znanego lekarza, Jacek Augustyn Łopacki, przekazał Miastu swój księgozbiór w imponującej liczbie ok. 200 tomów. Daje to początek instytucji, która w 1905 roku otrzymała miano Biblioteki Publicznej Towarzystwa Uniwersytetu Ludowego im. Adama Mickiewicza. Na bazie tych zbiorów w roku 1920 Rada Miasta Krakowa postanowiła utworzyć Bibliotekę Publiczną im. Ernesta Bandrowskiego. W roku 1922 księgozbiór przyszłej biblioteki został zdeponowany w Muzeum Przemysłowym Krakowa. Po wojnie, w roku 1945, Miejska Rada Narodowa przyjęła uchwałę o utworzeniu Publicznej Biblioteki Miasta Krakowa, a w roku 1949 została powołana, równorzędna, Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krakowie.

W roku 1955 z połączenia biblioteki miejskiej i wojewódzkiej powstała Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna. W roku 1958 obie instytucje zostały rozdzielone. W roku 1965 Wojewódzka Biblioteka Publiczna otrzymała status biblioteki naukowej. W 1975 po zmianach administracyjnych dochodzi do ponownego połączenia biblioteki miejskiej i wojewódzkiej. W roku 1990 na podstawie „Ustawy o samorządzie terytorialnym”, nastąpił podział bibliotek publicznych na państwowe (wojewódzkie) i samorządowe (miejskie, gminne i miejsko-gminne). W roku 1993 zarządzeniem wojewody krakowskiego biblioteka przyjęła nazwę Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Krakowie i otrzymała nowy statut, a w 1996 przeniosła swoją siedzibę do zabytkowego budynku przy ulicy Rajskiej. W 1999 Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Krakowie stała się instytucją samorządową – centralną biblioteką publiczną dla województwa małopolskiego.